ข้อคิดจากบทเทศน์เข้าเงียบเดือนสิงหาคม2554
- รายละเอียด
- หมวด: ข้อคิดเข้าเงียบประจำเดือน
- เผยแพร่เมื่อ วันพฤหัสบดี, ๐๘ กันยายน ๒๕๕๔ ๑๐:๓๒
- เขียนโดย SQM SISTER
- ฮิต: 2048
ข้อคิดจากบทเทศน์เข้าเงียบ เดือน สิงหาคม 2554
ชีวิตหมู่คณะ
โดย คุณพ่อประเสริฐ สมงาม SDB
เจริญชีวิตทุกวันด้วยความรัก พระเจ้าจะทรงอวยพรเรา
และชีวิตของเราจะมีความสุขอย่างแท้จริง
ชีวิตหมู่คณะเป็นของประทานจากพระเจ้า สมาชิกแต่ละคนเป็น “ของขวัญ” “ของประทาน” จากพระเจ้าที่มอบให้กับเรา
พี่น้องสมาชิกในหมู่คณะของเป็นพระพรของพระ เป็นพระเยซูเจ้าที่อยู่ท่ามกลางเรา
การเจริญชีวิตหมู่คณะ ให้เป็นพี่น้องกันจริงๆ ในภาคปฎิบัติเป็นสิ่งที่ยาก เพราะบางทีเราไม่ได้เป็นของขวัญแก่กันและกัน
ในพระธรรมเดิม เราจะเห็นการวอนขอให้พระเจ้าได้ทำลายคนที่เป็นศัตรู ตัวอย่างของดาวิด ซึ่งเป็นบุคคลที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดคนหนึ่งในพระธรรมเดิม ไม่น่าเชื่อว่าเป็นคนโหดร้าย แต่ดาวิดเปลี่ยนวิธีการ เปลี่ยนชีวิต ดังนั้น เพื่อเราจะได้เข้าใจได้อย่างถูกต้อง เราต้องดูในบริบท และเวลา
การ “เข้าใจคน” ต้องอยู่ในลักษณะของการพบประกัน ณ ปัจจุบันเสมอ ในชีวิตของเรามีบางอย่างที่เราเลือกได้ เช่น เลือกเพื่อน เลือกหนทางการดำเนินชีวิต แต่พี่น้องของเรา เราเลือกไม่ได้ แต่เราต้องรักพี่น้องของเรา การดำเนินชีวิตนักบวช เป็น “การเลือกการดำเนินชีวิตและพี่น้องสมาชิกทุกคนในหมู่คณะของเรา”
วิถีการดำเนินชีวิตหมู่คณะในชีวิตนักบวช ไม่ใช่เป็นการดำเนินชีวิตตามธรรมชาติ แต่เป็น “ฤทธิ์กุศล” เป็น “ความตั้งใจ” ชีวิตหมู่คณะมีคุณค่าสูงมาก ชีวิตหมู่คณะเราจำเป็นต้องทำสิ่งต่างๆ ร่วมกัน ท่ามกลางความอ่อนแอของพี่น้องสมาชิกในหมู่คณะของเรา เพราะฉะนั้น เราต้องใช้ความพยายามที่จะรัก เพื่อที่ทุกสิ่งที่เราทำจะได้สาเร็จไปด้วยดี เราต้องฝึกปฏิบัติทุกวันในชีวิตของเรา
การปล่อยตัวตามธรรมชาติของเรา ทำให้เราหมดแรง ความพยายาม ความตั้งใจจริง เป็นฤทธิ์กุศลที่บันดาลความสุข เพราะเรารักคนที่อยู่กับเราโดยไม่มีเงื่อนไข ในการดำเนินชีวิตหมู่คณะ เราต้องทำภารกิจร่วมกัน บางครั้งการทำงานคนเดียวสนุก ทำให้ “อัตตา” ของเราสูงขึ้น ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุด เรารู้สึกว่าเราไม่ต้องการพึ่งพาใคร ซึ่งขัดต่อการดำเนินชีวิตนักบวช
ในการดำเนินชีวิตของเรา เราต้องพยายามทำให้ “อัตตาของเราลดลง และเล็กลง” และทำให้พระพรของพระใหญ่ขึ้น มองเห็นพี่น้องสมาชิกชัดเจนขึ้น
หากการดำเนินชีวิตในคณะของเรา “เรามีความสุขคนเดียว” “หมู่คณะไม่มีความสุข” เราต้องรีบตรวจสอบตัวเราเอง ความสุขของหมู่คณะเป็นมาตรวัดคุณภาพการดำเนินชีวิตหมู่คณะนักบวชของเรา เราต้องมีการปรับเปลี่ยนตัวเอง การปรับตัวเองเป็นธรรมชาติของการดำเนินชีวิตอยู่
การเจริญชีวิตหมู่คณะ ชีวิตครอบครัว เป็นชีวิตสาธารณะ สมาชิกในครอบครัว ในหมู่คณะต่างรู้ว่าใครทำอะไร ไม่ใช่การมีโลกส่วนตัว แต่ในยุคปัจจุบันเป็นสิ่งที่ลำบาก เพราะมีโลกส่วนตัวสูง ซึ่งเป็นสิ่งที่ขัดต่อการดำเนินชีวิตหมู่คณะนักบวช แต่เปลี่ยนได้ ปรับได้ เพราะ “วิถีชีวิต” เปลี่ยนได้
ชีวิตหมู่คณะ จำเป็นต้องออกจากการพึ่งพาตนเอง ต้องออกจากการยึดเอาตัวเองเป็นใหญ่ เพื่อให้เราต้อนรับพระเยซูเจ้า พระเจ้าเข้ามาอยู่ในชีวิตของเรา เพื่อความดีของตัวเรา ของคณะและของพระศาสนจักรโดยรวมเสมอ ๆ ในมุมมองของเทวศาสตร์ เราเข้าใจว่า หมู่คณะ เป็นรูปแบบของของ พระตรีเอกภาพ พระบิดา พระบุตร และพระจิต ซึ่งเราแต่ละคนเข้าใจกันดี เป็นภาพของความเป็นหนึ่งเดียวที่สวยงามมาก
แบบอย่างของการดำเนินชีวิตหมู่คณะ คือ ครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ที่นาซาแร็ธ (แม่พระ พระเยซูเจ้า และนักบุญยอแซฟ) คริสตชนสมัยแรกเริ่ม
คำแนะนำแห่งพระวรสาร 3 ประการ และชีวิตหมู่คณะ เป็นสิ่งเรานักบวชปฏิญาณ การดำเนินชีวิตประจำวันมีความท้าทายตลอดเส้นทางการดำเนินชีวิตของเรา
เราต้องเห็นว่าพี่น้องที่อยู่ร่วมกับเรา มีความดี มากกว่าข้อบกพร่อง
แม่เทเรซา แห่ง กัตกัสต้า กล่าวว่า “อย่าบ่น ความมืด แต่ให้จุดเทียนเล็ก ๆ เพื่อทาลายความมืด”
ทุกวันเราต้องเปลี่ยน เราต้องขจัดความเคยชิน เพื่อให้ชีวิตหมู่คณะของเรามีคุณค่ามากขึ้น
เราต้องขอบพระคุณพระเจ้า ที่เรียกเรามาให้มาอยู่ท่ามกลางพี่น้องสมาชิก ขอบพระคุณพระองค์สาหรับพี่น้องสมาชิก เพราะพี่น้องสมาชิกทำให้เราเห็นศักดิ์ศรีของเราเอง
ศักดิ์ศรีของนักบวช คือ ความสามารถในการแสดงความรักต่อพระเจ้า ต่อพี่น้องสมาชิก และต่อทุกคนที่เราได้ติดต่อสัมพันธ์ด้วย
